Dis nag.

Binne oomblikke gaan ʼn blonde seun onder ʼn vreemde duvet hom amper nat skrik. Hy gaan geluide maak wat geen seun behoort te maak nie. Onaardse geluide, soos ʼn stofsuier wat vassuig teen ʼn wolhaarmat. Hy gaan sukkel om asem te haal en sy knieë gaan onwillekeurig teen sy bors vasskop. Sy oë gaan rek in die donker om beter te kan sien, Sy hart gaan in sy ore hamer terwyl sy keel toetrek.

En dan, wanneer hy net-net genoeg asem in sy longe getrek het vir een desperate uitroep, gaan hy gil – hard en aanhoudend. Maar meer belangrik: in goeie Afrikaans.

Dit sal in sy guns tel as hy nie “Mammie!” gil nie.

Ons sal maar moet wag en sien.

Sy skrik dreig al van vanoggend af. Hy wóú mos, nou sal hy bars. Maar wag ʼn bietjie: voordat hy gil, moet ons eers gaan kyk wat vanoggend gebeur het.

Vanoggend is die eerste Vrydag van die Julie-skoolvakansie.

Op die Kaapstadse lughawe staan Bruce Lee, Clint Eastwood en Heidi saam met hulle ma en wag vir ʼn vliegtuig uit Amerika. Dié drie telge van professor Theuns en doktor Femke van Wyk is onderskeidelik agtien, vyftien en elf jaar oud.

En hulle is nie beïndruk nie. Nie met die skares mense nie, en ook nie met die feit dat hulle moet staan en wag vir hulle nefie Budde uit Amerika nie.

Budde van Wyk en sy sussie LOL ( regte naam Monique, maar LOL gedoop omdat sy giggel vir niks) het drie jaar gelede saam met hulle ouers Kalifornië toe getrek. In die dorpie Palamdale het hulle net meer irriterend geword as wat hulle in Suid-Afrika was.

Clint Eastwood onthou goed watse nat waslap sy nefie was, en hy kan dink wat drie jaar se oppiep in Amerika aan Budde gedoen het. Eintlik dink hy dit nie, hy wéét dit, want danksy die wonder van internet kan mens ongelukkig nou in kontak bly vanaf enige plek op die planeet. Dus word hy kort-kort gedwing om met sy nefie op Skype te gesels.

Dit gaan maar moeilik, want daar een ding is wat Clint Eastwood haat, is dit om oor koeitjies en kalfies te gesels. Veral met iemand wat jou groet met ʼn gooi van sy kuif en ʼn ongeërgde “S’up…”

Nie eers “What’s up?” nie. Sommer net “S’up.”

So asof sy nefie nie die moeite kan doen om sy woorde in die regte volgorde by sy tong verby te kry nie. Binne drie maande vandat Budde in Amerika aangeland het, het hy ʼn houding ontwikkel, en ʼn kuif.