“Wat? Wat presies bedoel jy, Jake?”
       Die huisues langs die straat lyk skielik vir Clarissa ouer, meer krummelrig en ellendig. ‘n Hond draf oor die sypaadjie, sy snoet laag op die grond op soek na die reuk van kos.
       Sy staar na Jake se hande: die fyn haartjies op die rugkante van sy vingers wat om die stuurwiel krul.
       “Wel, babe, jy moet vertsaan. Jy is nog op skool en ek’s op varsity en dinge gebeur…”
       “Die feit dat ek op skool is, het jou nog nooit voorheen gepla nie!”
       “Dit het die ou man gepla. Dink hoe bly gaan hy wees om van my ontslae te raak.”
       Clarissa het nog nooit daarvan gehou as Jake haar pa “die ou man” noem nie, maar sy het nie voorheen geprotesteer nie. Nou is dit skielik anders.
       “Die ‘ou man’ het nog altyd vir jou koffie gemaak as jy kom kuier. En hy werk deksels hard om…”
       Jakes snork saggies.