Ek het nou so lekker gelees aan die insette van die lesers, en as ‘n expatriat het dit weer hope herinneringe teruggebring.
Lees was deel van ons kinderjare, en ma-hulle het dit sterk aangemoedig. As klein kinders, voor ons self die wonder van die geskrewe woord baasgeraak het het ons al was kinderboek was geken.
Pa het gesorg dat hy weekliks die tydskrifte huis toe gebring – die Huisgenoot en Sarie vir ma, die Vonk vir die ouer kinders, die dogters kry die Tina en ons kleintjies die Bollie. Met sewe kinders in die huis was dit nogal ‘n probleem om jou beurt af te wag, want die ouer kinders het eerste keuse gehad. Dus moes jy geduldig wag totdat die ander klaar was, tensy jy jou kans waarneem terwyl hul elders is of besig is met watter takie ookal. Dit het gereeld op ‘n bakleiery uitgeloop oor wie nou eerste is en nog nie klaar is met die vorige uitgawe nie. Al die vorige uitgawes is gebere, en daaruit is die intligting vir take, kuns of watookal verkry.
Die vervolgverhale in die Tina kan ek na al die jare nie meer onthou nie, maar ek onthou wel die hoofkarakter in een van die verhale. ‘n Beeldskone donkerkop jong vrou met die naam van Martha Aucamp. En om die een of ander rede onthou ek die karakter in ‘n wit rok met ‘n halternek, amper soortgelyk aan die van Marilyn Monroe in die bekende foto waar sy staan op die lug rooster met die warrelende romp om haar. En sy het pêrels om haar nek gedra. Ek wonder wie die skrywer van die reeks was?
Speel kinders nog papierpop, wonder ek. En
ek dink nie aan die gekoopte papierpoppe van later jare nie – mits dit
nog bestaan inaggenome deesdae se kinderbeheptheid met tegnologie.
In ons kinderjare was papierpoppe altyd daar.
Ma was uiters begaafd en kon perfekte gesigte en figure teken, die
haarstyle was gepas modieus en die figure altyd geklee in ‘n swembroek.
Na ‘n bietjie gesmeek het sy dan ‘n nuwe geteken, ook net mits die
vorige pop verweerd was. Die nuweling is dan op ‘n karton agtergrond
geplak (met ‘n staandertjie) en noukeurig uitgeknip en dan is daar aan
‘n gepaste naam gedink vir die nuweling.
Dan het die lekker begin. Al ma se tydskrifte is deurgewerk op soek na die regte “materiaal” want het die nuweling het mos ‘n nuwe klerekas nodig gehad. Om so rok te ontwerp is die pop bo-op die “materiaal” geplaas en die buitelyne na gelang van die ontwerp rondom die figuur afgetrek, asook hakkies wat oor die skouers gevou word om die klere in plek te hou wanneer die regop staan. Natuurlik moes die kleur en “tekstuur” van die “materiaal” pas by die ontwerp en styl van die kledingstuk, en daarvoor is net die mooiste fotos in tydskrifte gebruik.
Aanddrag, dag tabbertjies, slaapklere, baadjies, serpe, handskoene en ‘n magdom bykomstighede is dan ontwerp en uitgeknip. Soms is modelle in die tydskrifte se uitrustings sorgvuldig aangepas en verstel sodat die die pop kan pas. Partytjies, funksies en redes is geskep vir die nuwe wardrobe sodat die pop tog nie weer in dieselfde klere as die vorige geleentheid verskyn nie. Baie maal het die pop nog ‘n gesin ook gehad wat geklee moes wees. Agterna is die pop en klere in ‘n ou sjokoladeboksie gebere waarna dit daagliks uitgehaal was om onder andere huis huis met hul te speel.
Ek en Lydia het ure en ure so verwyl. Ander speelgoed het ons natuurlik ook gehad, maar die kreatiwiteit wat gepaard gegaan het hiermee was onbeperk. Dit was nou nie juis seuntjie speelgoed nie, maar ek het dit verskriklik geniet en natuurlik nie my maats ooit daarvan vertel nie wetend dat dit ‘n gespottery van formaat sou afgee. Ma het my giere maar aanvaar vir wat dit is en flink nuwe gesigte en figure geteken soos die voriges verweerd of oudmodies geraak het.
Dit was ure en ure se speelplesier!
