Die groot koelte deur Leon de Villiers is sowaar ’n avontuur en ’n half. Felix en sy leeumaat, Leo, bly op ’n afgeleë strand in Afrika. Al die ander mense het as gevolg van klimaatsverandering na Antartika gevlug.
Lesers kan die boek met twee pare oë lees. Die eerste paar oë is dié van ’n kind: dis ’n lekker en verbeeldingryke avontuur met David Griessel se pragtige illustrasies as bonus.
Die groot koelte handel oor die kwessie op almal se lippe, klimaatsverandering. Wat gaan met die wêreld gebeur oor dertig jaar? Leon de Villiers skep ’n baie interessante konsep. Hy skryf in so ’n mate dat kinders ’n beter begrip kan kry van aardsverwarming. Die interessante verskeidenheid karakters met hulle slim en gepaste name, sal jonk en oud plesier verskaf.
Die eintlike verhaal begin wanneer die ysbere in Afrika aankom en desperaat op soek is na die wêreld se laaste ys. Die bere dreig om vir Feliks op te vreet, maar kaptein Blou (admiraal Robbenjag se dogter) ruik dat die antwoord in Feliks se bloed is. Feliks sal vir hulle kan wys waar die laaste ys is.
Verbeel jou dat jy met die volwassene se oë lees: Die ysbere dink dat net hulle kan praat, en al praat Feliks met hulle, maak die bere asof hulle nie verstaan wat hy sê nie. Die ysbere kan nie glo dat daar ’n moontlikheid is dat mense ook kan praat nie. Hulle troetelnaam (of eerder belediging) vir mense is, “dopvelle”. Dis eers wanneer die bere in twee groepe verdeel, dat die een groep begin glo dat die dopvelle moontlik kan praat.
Feliks vertrek saam met kaptein Blou en ’n paar van haar volgelinge om die ys in die berge te gaan soek. Dit is lekker om te sien hoe die verhouding tussen Feliks en kaptein Blou ontwikkel. Van al die bere, het sy die meeste omgegee vir Feliks. En later in die boek, vind ons uit hoekom sy so omgesien het na Feliks…
Die onderliggende tema vir my was die gevoelens waarmee Feliks geworstel het. Hy het dit probeer geheim hou, maar elke nou en dan het trane gevloei terwyl hy geslaap het. Die leser weet egter waaroor hy hartseer is, maar die diere om hom weet nie. Net Leon de Villiers kan ’n boek op so manier afsluit. Die sekerheid in die leser se hart. Daar is baie meer gebeurtenisse in hierdie boek wat ek graag saam met julle sal wil deel, maar jy moet eerder self die boek lees…