Gril!grot

“Onthou, julle mag nie die botaniese tuin verlaat nie … Geniet dit!”
Almal is te dankbaar om uit die klaskamer en weg van die skool te wees.
Cataleya se selfoon vibreer in haar hand.
Ma [10:04]: Onthou, moenie aan plante raak nie.

“Die vloek kan my nie kry nie… die vloek gáán jou nie kry nie!”
My oë lyk leeg. Miskien is my spieël net vuil. Ek is vandag 17. Dis al drie jaar sedert ek die laaste keer my voete uit die huis gesit het. Die vloek kan my mos kom haal as ek buite gaan, só sê my ma.

In my straat is daar ‘n huis wat jou rillings gee al dink jy net aan die plek. Die tuinhekkie staan oop maar die gras is so lank dat jy nie eens kan sien watter kant die ingang is nie. Daar is nie ‘n enkele lewendige plant nie – nie ‘n kolletjie groen nie.

‘n Reuse, groen, slymerige monster, met bruin vlekke op sy haai-agtige tande, spring agter ‘n muur uit! Hy gee ‘n brul, wat enige leeu sal laat piep soos ‘ n muis.

Daar is ʼn ondier wat rondloop. Dit soek vir iemand of iets. Dit het lang, skerp kloue en gloeiende, rooi oë. Hy roggel diep in sy keel, en is weg.

“Wat op aarde was daardie geluid?” vra Ilea skrikkerig.
“Ek weet glad nie …,” antwoord Ilea, “… ons moet gaan kyk,” sê sy vasbeslote en skakel die bedliggie aan.

“Peep peep, peep peep!” weergalm Domenique se wekker deur die stilte van die nag.

Die son bloei stadig agter die bome weg. Alles is stil … te stil. Die pretpark se geroeste hekke gaap oop soos die bek van ʼn monster.

Sewe slymerige slakke! Hoe op aarde gaan ek verduidelik dat die verjaardagpresent waarvoor ek so lank gewag het binne ‘n dag weg is?

“Wat speel jy?”
Thea wip soos sy skrik toe Luan skielik agter haar praat.
“Niks met jou te doen nie,” sê sy nors en druk haar selfoon teen haar bors vas.