Lusmakers

[NEE] “BITTER! BITTER! BITTER!”   Louw gooi sy volle gewig agter sy vuis, ruk dan terug en sien hoe Beast sy neus vashou. Soos gewoonlik sê sy brein en sy

Sy knyp haar oë styf toe. Die beeld is steeds vasgevang op haar retina: die wit konyn se poot wat om die hoek verdwyn. Sy moet hom volg, maar voor

’n Ysterhand klem om my boarm, dwing my om meer links te loop, uit die vinnig bewegende stroom mense op die sypaadjie, straat se kant toe. “Nie ’n geluid nie.”

Dit is Max wat my beddegoed oplig, met skurwe ysblokvoete bo-oor my klim en teen my kom lê. Hy druk sy krullebolkop onder my ken in, soos hy altyd maak

Dit is ’n regte Kaapse wintersdag: trietsig, met vlae reën wat neerval. Helena kyk hoe die reëndruppels mekaar rukkerig oor die ruit jaag. Sy laat sak stadig haar voorkop tot

Baster kyk deur sy eie bloed na die wêreld om hom. Killer het hom vir die soveelste keer aan sy nekvel gegryp en neergegooi en trap hom nou met sy

Wat jy met jou vrye tyd doen, verklap baie van jouself, dink Hanna terwyl sy deur die mieliepap op die stoof roer. Sy sal vanoggend die nuwe kandidate daaroor uitvra

Hy stap in die donker gang af. Dis soos daardie aand toe hy sy pa in die studeerkamer gekry het. Voor sy oë sien hy steeds sy pa se groot

Môre sal dit drie weke wees dat my lewe verander het. Die Dinsdag het begin as net nog ʼn dag. Ek het vroeg die oggend uit die huis geloop en

1 Kara Dit kom stadig na my aangedobber. Donkerbruin en uit gloeiende hout gesny. K-A-R-A. Stadig, maar lewend en polsend, vloei dit tot by my. Ek moet regaeer, dis ek,