Lusmakers

Maandagoggend kom meneer Vos soos ‘n laksman in die paadjie afgestap, besig om ons rekeningkundetoetse uit te deel. My palms is al klaar natgesweet. My maag maak ‘n draai. Toe

Jenna sien al van ver af die plakkaat teen die kerksaal se aansteekbord. Sy trap vinniger en swaai reg voor die bord van haar fiets af.        “Die Sint Petersburg Ballet,”

‘n Yskoue sweetdruppel hardloop teen Clayton Goliath se rug af terwyl hy na sy kamervenster staar. Sy vingerpunte begin skielik te prik.       Aan die ander kant van die glas

Gabriel kreun en roer sy skouers. Verdorie, wat gaan aan? Sy regterwang lê platgedruk teen ‘n growwe oppervlak en sy arm is onder sy lyf ingevou, skeef, asof hy soos

Dis nog donker toe Nicci Rust se foon onder haar kussing begin biep. Sy vat die knoppie die eerste keer raak en druk dood. Sy gaap en rek haar uit, klik

“Komaan, Pa is seker nie ernstig nie!”       Die oomblik toe daardie woorde uit my mond is, is ek spyt daaroor. Nie omdat ek weet dit gaan my pa se bloeddruk

“Wat? Wat presies bedoel jy, Jake?”       Die huisues langs die straat lyk skielik vir Clarissa ouer, meer krummelrig en ellendig. ‘n Hond draf oor die sypaadjie, sy snoet laag op

Die teer flits eindeloos grys verby. Ek kyk hoe die afstand tussen my en als wat saak maak – wag, als wat saak gemaak hét – al hoe groter word. Die

Eddie se nuuskierigheid oor die Boendoesbaai-ding het Vrydagmiddag in die Kuier-nog-‘n-bietjie-restaurant begin. Hy het pas ‘n hamburger special bestel toe hy die gedempte gesprek agter hom hoor. Twee mans, een met

“Goed! Lekker aand, bulle,” sê meneer Reinders. “Ek laat weet julle more-oggend wie’s in die span.” “Tot siens, meneer.” “Naand, meneer.” “Meneer moet soet wees!” Meneer Reinders lag vrolik. “Moenie