Daar is ʼn ondier wat rondloop. Dit soek vir iemand of iets. Dit het lang, skerp kloue en gloeiende, rooi oë. Hy roggel diep in sy keel, en is weg.
“SAM! MAAK JOU DEUR TOE!” Dis die laaste woorde wat Sam daardie aand hoor. Dis sy verpes
like sussie, Lolla, wat so skree. Sy is die irriterendste, simpelste, lelikste lewende ding wat hy ken. Sam gaan maak maar sy kamerdeur toe, want hy wil nie ʼn grompot-sussie agter hom aan hê nie.
Nou kan hy in rus en vrede Lego bou. Sam is mal oor Lego. Sy hele kamer is van hoek tot hoek ruig gepak met dié boublokkies. Hy spandeer al sy sakgeld op Lego en hy vra elke Kersfees daarvoor.
Sam mag nog wakkerbly, want hy is ouer as Lolla en sy word kwaai as sy nie slaap nie. Hy bou nog ʼn bietjie, dan gaan trek hy sy pyjamas aan en klim in die bed.
Girts, girts! Skuifel, skuifel, DOEF!
Sam skrik wakker. Wat het hom nou wakker gemaak?
Dit was seker net die boom, mompel Sam vir homself, en slaap verder.
As hy net kon weet watter gedaante nóú in sy kamer rondsluip …
Die horribale gedrog kruip rond, op soek na iets. Dit gee ʼn gruwelike grynslag toe dit vind wat dit soek …
Die volgende oggend word Sam wakker met vrolike sonstrale wat goudgeel strepies op sy kamermuur gooi. Hy strek ʼn bietjie, voor hy gaan sit om te dink wat hy vir ontbyt gaan eet.
Toe sien hy die woorde. Dis in Lego, maar nie mooi gebou nie. Dis in grys, swart en rooi. Daar is orals skerp hoeke en dit lyk baie onnatuurlik. Die woorde wat daar staan is:
Sam dink daardie hele dag lank aan die woorde. Wat beteken hulle? Is hy in gevaar? Wie gaan hom kry? Al hierdie vrae maal deur sy kop, maar hy kan hulle nie antwoord nie. Hy weet net dat iets of iemand in sy kamer was, en hom soek.
Sam kan die aand glad nie slaap nie. Elke keer as sy ooglede begin toeval, onthou hy weer van die woorde en is hy wawyd wakker. Uiteindelik raak … hy … aan …die … DOEF! NIE aan die slaap nie.
Wat was dit? Sam lê so stil as moontlik, sy oë op skrefies. Toe hy die gloeiende, bloedbelope rooi oë sien wat nader sweef, word hy so bang dat hy homself flou skrik en aan die slaap raak.
Die ondier grynslag weer sy gemene grynslag en sit ʼn onaangename verrassing op Sam se kussing …
“AAAAARRRGGH!” En toe: “BLEUURGH!” Dit was Sam. Hy skree so, want iets vreesliks het om een of ander rede op sy kussing beland. Dis ʼn houertjie vol van stink goeters wat ek nie nou hier gaan skryf nie. Sam spring uit die bed uit, knyp die houer met twee vingers vas en hardloop buitentoe, waar hy dit in hulle buurman se swembad gooi.
Toe Sam by sy kamer kom is daar ʼn baie, BAIE kwaai Lolla wat vir hom wag. Sy begin skree en tekere gaan oor hom wat haar wakkergemaak het, en Sam moes belowe om vir haar sjokolade te koop voordat sy weggegaan het.
“Die klein monster!” sê Sam vir homself. Net toe kry hy ʼn blink gedagte …
Sam maak al die veiligheidstoerusting waarop hy sy hande kan lê bymekaar: van stokke en grawe, tot messe, vurke en panne. Hy is reg vir die gedaante! Nou moet hy net wag …
Eers diep in die aand, naby die middernagure, kom die monster uit sy skuiling. Dit weet dat Sam daarvoor wag, so dit lyk weer net soos twee gloeiende rooi oë …
Sam sit in sy bed en wag. Dit is al twaalfuur, maar hy is wawyd wakker. Skielik hoor hy die bekende DOEF, en ʼn snork. Hy sien die rooi oë wat nader kom en KLANNGG, foeter hy die gedrog met die pan. Dadelik word die monster sigbaar en kan Sam dit sien. Dis so aaklig dat mens dit nie kan beskryf nie. Dit het vlymskerp tande en ʼn vieslike stink asem. ʼn Lang, rooi tong steek by sy bek uit en sy rooi oë is steeds daar.
Sam moker die ongedierte weer en weer oor die kop met sy pan en haal sy tuinvurk ook uit, wat hy gebruik as spies.
Uiteindelik spring die ding weg, gee ʼn lang wolwehuil en word weer onsigbaar. Sam hoor die doef, en raak weer aan die slaap.
“Ek het nou die monster weggejaag, maar wat as dit terugkom?” dink Sam die volgende oggend. Hy is uitgeput na die aand se monster-foetery en kan nie behoorlik dink nie. Sam maak ʼn lys om alles agter mekaar te kry.
Die dier kom uit in die nag. Dis redelik groot, so dit kan nie deur die venster klim nie. Die voordeur is te ver weg en dit sal die traphekkie vir Lolla, moet oopmaak. So dit kan net … van … bo … kom!
Sam besluit om sommer in die dag te gaan ondersoek instel. Hy kry sy flits, pan, tuinvurk en ʼn paar Lego geweertjies (vir ingeval). Hy vat ʼn leer boontoe en sit dit onder hulle dak se valdeur. Versigtig maak hy dit oop en … niks kom uit nie. Nie ʼn enkele lewende ding nie, nie eers ʼn insek nie. “Dis vreemd,” sê hy vir die muur. Sam skakel sy flits aan en klim in die dak in. Nog steeds niks! Net ʼn klomp ou bokse vol stof, en ʼn hoop hare. Hy het g’n idee wat aangaan nie! Sam is so kwaad dat hy sommer ʼn paar bokse omskop, maar wat val uit? Hare! “Wat is dit met al hierdie dekselse hare! Mens sal dink die dak is ʼn haarkapper!” skree hy. Hy dink wel dat hy iemand met hierdie tipe hare gesien het …
“Vanaand kry ek dit reg!” dink Sam. Hy maak al klaar plannetjies om lokvalle te bou wat hy orals gaan sit. Hy is vasberade om die monster te vang, want hy het genoeg gehad van die gedrog se rondsluipery. Sam werk die hele dag lank aan sy lokvalle. Werk ʼn bietjie, eet, werk weer, eet, rus, werk.
Teen die aand is alles reg en het hy ʼn hele klomp lokvalle gebou. Daar is muisvalletjies oral oor die vloer en ʼn net onder die dak se valdeur. As dit nie genoeg is nie, is daar ʼn emmer water op sy deur gebalanseer, en Sam het ʼn gelaaide watergeweer.
Lolla is in die bed en Sam se ouers is uit vir aandete. Al wat hy nou kan doen, is wag.
“DOEF!” hoor Sam. Toe: YAAOOUUWW! “Dis die net!” dink Sam opgewonde. Hy kom uit sy wegkruipplek en, net om seker te maak, spuit hy die monster nat. hy tree versigtig nader … en sien sy sussie, deurdrenk met water, wat in die net lê! Sy lyk woedend, dis asof stoom by haar ore uitkom!
Dis nie nodig om te vertel wat sy gedoen het nie, maar Sam het bly gesê: “Ek het GEWEET jy’s ʼn monster!”
Rooi oë in die nag – Simon van Dyk
Derde prys (Laerskool) in Storiewerf se skryfkompetisie 2021
