“Happy birthday to youuu! Hiep-hiep-hoera! Hiep-hiep-hoera!”

Ek sug verlig toe die vals gesingery tot ‘n einde kom. Dis ‘n sonde om so gestraf te word op jou verjaarsdag!

“Kom, Gabby en Georgia, blaas nou jul kerse dood,” deel antie Frieda orders uit. Dit gaan nou al heeloggend so: Slaap ‘n bietjie laat! Eet julle brekfis! Gaan was! Die mense gaan nou-nou hie’ wees. Ek weet nie of ek vandag ek opgestaan het een keer stilgesit het nie.

Ek’s nou al oor my – eintlik ons – birthday pary en ek’s nie die enigste een nie. Antie Frieda moes ná brekfis vir Georgia order om haar “gesig reg te trek”. Maar my niggie luister na niemand nie, en haar RBF klou vandag. Nie eers die geskenke wat sy gekry het, maar haar happy nie. Sy wou vandag saam met Lindsay en haar tjommies blom – potjiekos langs die rivier as ek reg onthou – maar ons ma’s het ons goed laat verstaan dit gaan nie gebeur nie. Ons gaan saam verjaarsdag hou, net soos altyd. Ten minste is ‘n handjievol van ons vriende hier: Lindsay en Jaydey vir Georgia, Nadia en Sean vir my. Maar waar is James?

“Maak ‘n wish,” sê my ma, en ek moet keer dat ek nie my oë rol nie.

“Ma, ons is nie tien jaar oud nie! Ek verloor die stry omdat ek presies tien klink. Nadia trek vir my skewebek en ek steek my tong vir haar uit.

“Nee, julle is nie, Gabby, maar birthday wishes is nie net vir kinders nie. Kom, blaas nou die kerse dood en maak jul wish.”

Ek maar maar oë toe en hoop maar ‘n mens kom in my gedagtes op. Maar niks gebeur nie.